Düşünmek için yalnızca bilgi sahibi olmak yeterli değildir. Düşünmeden okumak yalnızca kişinin kendi düşünceleri yerine, başka bir kişinin düşüncelerini koymaktan başka bir şey değildir. Değişik kafalardan çıkan düşüncelerden hiçbiri kendiliğinden bir düşünce, bilgi, anlayış birliğine ulaşamaz; yabancı düşüncelerle tıka basa dolan zihin sonuçta çözülüp dağılır. Bu nedenle çok okumaya değil, çok düşünmeye öncelik verilmelidir. Ancak düşünme başkalarını sunduğu kalıplar içinde kalmamalı, özgür olmalıdır. İnsanın kendini kuşatan sınırlardan kaçması, onun özgürce davrandığını göstermez. Özgürlük "bir şeyden kaçarak değil, bir şeye yönelerek özgür olma” anlamına gelir. Özgürlük kişisel, çevresel ya da kültürel sınırları hiçe sayarak; onları tepkici bir yaklaşımla yıkarak aşmayı değil, olumlu bir yaklaşımla davranış alanını genişletmeyi ifade eder.
Her insan bir değerdir. İnsana özgü bir kavram olan değer; söz ve davranışların doğru-yanlış, iyi-kötü, güzel-çirkin şeklinde tanımlanmasını sağlayan temel ölçüttür. Bir toplumda benimsenmiş ve yaşatılmakta olan her türlü duyuş, düşünüş, davranış, kural bir değerdir. Değerlerin toplamı kültürü oluşturur. Ancak her insanın içinde yaşadığı evreni anlamlandırabilmesi bir değer ya da anlam dünyası içinde bulunmasını gerekir. İnsan hangi dünya görüşüne yönelirse yönelsin bir değer varlığıdır. İnsana değer vermek, onun kutsalına saygı göstermeyi gerektirir. Düşüncede özgürlük demek, başkalarının kutsalına hakareti doğru ve haklı bulmak değildir. Kutsallığı kabul edilmiş her şeye saygılı davranmak, insanca ve ahlaki bir yaklaşımdır. Ayrıca başkalarının kutsalına saygı göstermemek, kendi kutsalını da tartışmaya açmak ve ona duyulacak saygıyı da zedelemek anlamına gelir.
