Yeni mezun bir beslenme uzmanı iken bir danışanım bana, eşinin ketojenik beslendiğini, günde 20 saat oruç tuttuğunu söylediğinde çok şaşırmıştım ve sanki karşımdaki kişi bu dünyadan değilmişçesine yadırgamıştım. Bu durum aldığım eğitime, öğrendiklerime daha da doğrusu öğretilenlere öyle zıttı ki bunun da “moda bir diyet” olduğunu, kendilerine bile bile zarar verdiklerini düşünmüştüm.
Tam da öğretilen gibi günlük enerji ihtiyacının büyük çoğunluğu karbonhidratlardan sağlanmadığında vücuda zarar verileceğini, kalkar kalkmaz beslenmeye başlayıp sık aralıklarla beslenmezsek metabolizma hızının düşeceğini biliyordum. Yağlar mı? En çok uzak durmamız gereken sorunlu ve kalorili besinlerdi; sorgulamalarım başlamadan önce. Her geçen gün kafamda oluşan tutarsızlıklar ve soru işaretleri beni araştırmaya, yabancı kaynakları okumaya, güncel araştırmaları takip etmeye ve yeni eğitimler almaya yöneltti. Araştırdıkça, okudukça ve tabii ki öğrendikçe farkına vardım ki “ezber” bilgilerden uzaklaşmalı, sürekli araştırmalı, öğrenmeli fakat geçmişten günümüze gelen beslenme alışkanlıklarını da göz ardı etmemeli.
